Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί,
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο
πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπο ύπουλο μισώ
κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο
πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπο ύπουλο μισώ
κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.
Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσια και κοκό
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.
Ακόμα λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ,
που είν' όμως ψέματα
χοντρά και κατασκευασμένα,
κι αυτό που εστοίχισε σε μένανε πληγές θανατερές
κανείς δεν το 'μαθε, γιατί δεν το 'πα σε κανένα.
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.
Ακόμα λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ,
που είν' όμως ψέματα
χοντρά και κατασκευασμένα,
κι αυτό που εστοίχισε σε μένανε πληγές θανατερές
κανείς δεν το 'μαθε, γιατί δεν το 'πα σε κανένα.
Μ' απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,
και φεύγουν προς τα δυτικά των τα σμήνη
κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω στο χαρτί,
εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
Συγκλονιστικά λόγια που μόνο άνθρωποι με σώμα και πνεύμα που ταξιδεύει διαρκώς μπορούν να καταλάβουν... Ευχαριστούμε για την ανάρτηση και την έμπνευση! Αναρωτιέμαι ποιος στίχος του ποιήματος σε εκφράζει περισσότερο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι τα λόγια του Καββαδία σε ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο σε εποχές δύσκολες αλλά συνάμα συναρπαστικές για τους ναυτικούς όπου κάθε ταξίδι ήταν και μια νέα περιπέτια μακριά από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Είναι δύσκολο να καταλάβεις τα λόγια του Νίκου Καββαδία αν δεν έχεις ζήσει έστω και λίγο μέσα στη θάλασσα αν δεν έχεις "περπατήσει" στα λιμάνια του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και σε μας τους νέους ναυτικούς που διαβάζουμε τα ποιήματα του Νίκου Καββάδια μας είναι δύσκολο ορισμένες φορές να κατανοήσουμε τα λόγια του μιας κι έχουμε ζήσει σε εντελώς διαφοτετικές εποχές όσον αφορά το επάγγελμά μας. Προσπαθούμε, διαβάζοντας τα λόγια του, μέσα από αυτά τα λίγα που έχουμε ζήσει να πλάσουμε εικόνες και να ταξιδέψουμε μαζί του.
Πιος στοίχος με εκφράζει ... τι να πω δύσκολο ... βρήκα μόνο δύο γραμμές ...
"... Μια βραδιά σε πόρτο ξενικό είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκυ, τζιν και μπύρα ..." χα χα χα ... μόνο μια βραδιά ...
Εκπληκτικές οι σκέψεις σου, Γιώργο... Όντως, ο Καββαδίας εκφράζει μια αλλιώτικη, ίσως και τη δική του, πραγματικότητα, πράγμα μαγικό για εμάς τους στεριανούς που δεν έχουμε άλλη λύση από το να αγναντεύουμε τη θάλασσα αντί να την ταξιδεύουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο επάγγελμα του ναυτικού, λοιπόν, μέσα από τα λόγια του Καββαδία, αποκτά μια άλλη διάσταση, μαγική θα έλεγα, αφού η δουλειά αυτή σου επιτρέπει να είσαι παντού και πουθενά, συντροφιά με τη μοναξιά σου, αλλά και με όλο τον κόσμο.
Όσο για τον αγαπημένο σου στίχο, αφού το μεθύσι ήταν για μια μόνο βραδιά (για τον Καββαδία θα ήταν σίγουρα πιο συχνά!), θα το κατατάξουμε στις καλές αναμνήσεις των ταξιδιών!
"...η δουλειά αυτή σου επιτρέπει να είσαι παντού και πουθενά, συντροφιά με τη μοναξιά σου, αλλά και με όλο τον κόσμο."
ΑπάντησηΔιαγραφήΦανταστικό !! Πολύ μου αρέσει! Αυτές οι δύο σειρούλες περιγράφουν απόλυτα τη "ζωή" του ναυτικού.
Οι φιλόλογοι έχουν ένα χάρισμα: μπορούν να περιγράφουν με επιτυχία καταστάσεις που δεν έχουν βιώσει, αλλά μπορούν να νιώσουν! Βέβαια, άλλο τα λόγια και άλλο η ίδια η ζωή! Εκεί υπάρχει μεγαλύτερη ομορφιά και δυσκολία...
ΑπάντησηΔιαγραφή