"Μ’ αρέσει το Διαδίκτυο γιατί είναι παράξενο: Έχει αυτόν τον ενικό της απρόσμενης οικειότητας που λείπει από την πραγματική κοινωνία. Λατρεύω το Διαδίκτυο, γιατί μου θυμίζει τις αθώες στιγμές της ανάγνωσης παιδικών παραμυθιών: Σαλιώνοντας το δάχτυλο, δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις στην επόμενη σελίδα.
Ζω στο Διαδίκτυο, γιατί καθημερινά νιώθω σαν αρχαιολόγος: Μέσα στα χώματα και στα σκουπίδια ανακαλύπτεις ανεκτίμητους θησαυρούς. Κι όταν συχνάζεις για χρόνια στα στέκια του Διαδικτύου, αρχίζεις αναπόφευκτα να μυείσαι σε νέες έννοιες που κρύβουν έναν καινούριο κόσμο: κυβερνολογοτεχνία, λογισμικό ανοικτού κώδικα, άδειες Creative Commons, υπερκείμενα, “shareware” κουλτούρα, ψηφιακές βιβλιοθήκες, συλλογική ευφυΐα. Και τότε αρχίζουν να σου μπαίνουν ιδέες, που σιγά-σιγά μετατρέπονται σε εμμονές… Κι έρχεται η στιγμή που γίνεται το διπλό κλικ στο μυαλό σου κι αποφασίζεις να στρωθείς να γράψεις μια ιστορία που κυοφορείται μέσα σου για καιρό. Κι έτσι, χωρίς να το καταλάβω, χρειάστηκαν έξι χρόνια για να γραφτεί εκείνη η ιστορία. Έξι χρόνια ξενύχτι, γιατί κανένα πληκτρολόγιο δεν συνεργάζεται δημιουργικά με τα δάχτυλα προτού νυχτώσει.
Ο μετρητής σταμάτησε τελικά στις 112.484 λέξεις και η κούραση έκανε ακόμα πιο οδυνηρό το ερώτημα: «Και τώρα τι;». Μερικές αποτυχημένες απόπειρες επαφής με εκδοτικούς οίκους, απλώς επιβεβαίωσαν τις φήμες για τους πρωτοεμφανιζόμενους γραφιάδες.
Ένα βροχερό βράδυ του περασμένου Νοέμβρη, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται απολύτως ξεκάθαρα μέσα μου: Το μυθιστόρημα JOHNNIE SOCIETY θα κυκλοφορούσε στο Διαδίκτυο, εννοείται ελεύθερο και εννοείται με άδεια Creative Commons. Τα καλώδια μεταφέρουν νυχθημερόν megabytes - αγόγγυστα και ακατάπαυστα. Ας είναι και κάποια από αυτά τα δικά μου. Και μη φανταστείτε πως είναι πολλά: Τα 1,36 megabytes του ηλεκτρονικού βιβλίου μου χρειάζονται περίπου 4 δευτερόλεπτα για να «κατέβουν» στον υπολογιστή σας…
Κατεβάστε το βιβλίο στον υπολογιστή σας ή
διαβάστε το ως ebook στην οθόνη σας εδώ:
Από την ανάγνωσή μου, αυτό που κυρίως μου έμεινε ήταν η πλήρης μετάλλαξη ενός ανθρώπου που αποφάσισε να εγκαταλείψει το Θεό του κέρδους για να υπηρετήσει τον συνάνθρωπο. Ακόμα και όταν βγάζει κάποια χρήματα, κρατάει τα απολύτως απαραίτητα για τον εαυτό του, ενώ δίνει απλόχερα τα υπόλοιπα για να βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων γύρω του. Αν όλοι προσπαθούσαμε να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε σε όσους ανθρώπους είναι δυνατό, έστω και μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού, ο κόσμος θα ήταν σίγουρα ένα καλύτερο μέρος για όλους εμάς. Αλλάζοντας τη ζωή έστω και ενός παιδιού, μιας ηλικιωμένης ή ενός αναπήρου, αγγίζουμε δειλά με τα ακροδάχτυλά μας την πεμπτουσία της ζωής: την αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου