Ποίηση από τη Χλόη Κουτσουμπέλη

Έχω τη τιμή να παρουσιάσω και σε αυτό το ιστολόγιο μια ποιήτρια και λογοτέχνη με απίστευτο ταλέντο που είχα τη τη τύχη να γνωρίσω από κοντά, τη Χλόη Κουτσουμπέλη. Όσοι την έχουν συμπεριλάβει στις επαφές τους στο Facebook, γνωρίζουν πώς είναι να σερφάρεις αμέριμνα, διαβάζοντας μικρά νέα και χαζεύοντας φωτογραφίες, και ξαφνικά να ανακαλύπτεις ένα απαστράπτον διαμάντι μπροστά σου: ένα ποίημα ή απλά ένα κομμάτι από προσωπικές σκέψεις της Χλόης, τόσο μικρό αλλά τόσο μεστό από νόημα, τόσο απλά δοσμένο, αλλά ταυτόχρονα τόσο πολύπλοκο στη σύλληψή του.

Παραθέτω, λοιπόν, με την άδειά της, λίγα από τα ποιήματα- διαμάντια που η ίδια έχει δημοσιεύσει στο Facebook, για να πάρουν όλοι οι αναγνώστες κάτι από τη λάμψη τους.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΧΩΡΟΥ

Σε ένα κιβώτιο μου έστειλες όλα τα πράγματά μου.

Την πουκαμίσα, την θήκη των φακών,

το ποίημα που έγραψες για μένα,

τον πίνακα που θα κρεμούσαμε στον τοίχο

τον κενό χώρο στην ντουλάπα σου

τα άδεια ράφια με τα βιβλία φαντάσματα.

Φαντάζομαι πως όσο τακτικά και αν δίπλωσες

δεν μπόρεσες να χωρέσεις το κρεβάτι,

όλο φούσκωνε σαν αερόστατο

και πετούσε μακριά.

Ούτε κι εγώ έχω όμως χώρο πια γι αυτά.

Η αποθήκη μου βλέπεις,

είναι γεμάτη νεκρά φθινόπωρα

και μικρά ξεχαρβαλωμένα πάντα

με χαλασμένα ελατήρια.

Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Φορούσα κουρέλια κι έτρεχα στα τέσσερα

είχα τυλίξει τα πληγιασμένα πόδια σε φύλλα δέντρων

πατούσα σε θραύσματα από παλιά ρολόγια

ένας κούκος χτυπούσε διαρκώς μεσάνυχτα

είχα μόλις αντέξει την εποχή των παγετώνων

και το καλοκαίρι έσταζε καυτό ιδρώτα

δεν είχα γονείς ούτε ιστορία

θυμόμουν μόνο το αυγό που έσκασε

και τον κόκκινο κρόκο που ήλιος ξεπήδησε από μέσα.

Σε είδα ξαφνικά ψηλό και ακίνητο

στην μέση εκεί του πουθενά

να μου ανοίγεις διάπλατα τα χέρια.

Τυφλά χώθηκα στην αγκαλιά σου.

Κάτι παλιό τότε κατέρρευσε με θόρυβο

και η πρώτη πανσέληνος γεννήθηκε στον κόσμο.  

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΟΡΧΙΔΕΑ ΟΛΟ ΘΑΛΑΣΣΑ

Στον κόσμο του άλλου

μπαίνεις τρυφερά

γυμνός όπως σε Ιερό.

Ειναι μια ορχιδέα όλο θάλασσα.

Βρέχεις τα πόδια σου στα βελούδινά της πέταλα.

Χαίρεσαι και φοβάσαι.

Γνωρίζεις.

Πως κάθε ορχιδέα ανοιγοκλείνει στους χτύπους της καρδιάς

είναι μυστική και αρχέγονη

και πως μέσα της αλλάζεις.

Ύστερα από αυτό ποτέ δεν θάσαι ο ίδιος.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Ο ξύλινος κούκλος που άκουγε στο όνομα Πινόκιο

ποτέ δεν τα κατάφερε να γίνει αληθινό αγόρι

έχασε μικρός την μάνα του

τον κατάπιε μία φάλαινα

δεν έμαθε ποτέ του να πενθεί.

Αφού τον έβγαλε από τον Λαβύρινθο

μόνη εγκατέλειψε σε ένα νησί

την Αριάδνη ο Θησέας

«μου έδωσες χαρά και ελπίδα,

γι αυτό αιώνια θα σ’ ευγνωμονώ»

της φώναξε από το καράβι του

κουνώντας το μαντήλι.

«Ηταν μόνο μια στιγμή υπέρβασης»

απολογήθηκε στην Φωνή ο Αδάμ

«άλλωστε Εδέμ σημαίνει ασφάλεια,

ισορροπία και τάξη

κι εγώ ήμουν ανέκαθεν νομοταγής,

αυτήν να διώξετε, την μάγισσα»

και έφτυσε το μήλο του.

«Σε σένα πάντα θα γυρνάω» είπε στην Πηνελόπη ο Κλώνος.

Παρίστανε τον Οδυσσέα ενώ ήταν ένας ακόμα απρόσωπος μνηστήρας.

Πες μου λοιπόν εσύ

που ήσουν κοινωνός του Μυστηρίου

εκείνη την Παρασκευή στο όρος των Ελαιών,

στο αεροδρόμιο πριν από την τελευταία πτώση

πόσα αργύρια εισέπραξες

για εκείνο το φιλί που μούδωσες στο στόμα;

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ (ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ)

Αν φανταζόσουν άλογο;

Θαλασσινό.

Και αν σκάλα;

Στο χείλος του γκρεμού.

Και σπίτι;

Κάπου μαζί.

Και έρωτας;

Αυτό που τελικά δεν ζήσαμε οι δυό μας.

Χλόη Κουτσουμπέλη:

Γεννήθηκα το 1962 στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασα Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Ποιητικές συλλογές:

Σχέσεις Σιωπής, εκδόσεις Εγνατία 1984

Η νύχτα είναι μια φάλαινα, εκδόσεις Βιβλιοπωλείο Λοξίας 1990

Η αποχώρηση της Λαίδης Κάπα, εκδόσεις Νέα Πορεία 2004

Η Λίμνη, ο Κήπος και η Απώλεια, εκδόσεις Νέα Πορεία 2006

Η αλεπού και ο κόκκινος χορός, εκδόσεις Γαβριηλίδης 2009

Μυθιστόρημα -Ψιθυριστά, εκδόσεις Παρατηρητής, 2002

Θεατρικό - Ορφέας στο μπαρ, εκδόσεις Πάροδος 2005