Ο κόσμος των παιδιών συνήθως είναι παραμυθένιος και μαγικός, με νεράιδες και δράκους, άλυτα μυστήρια και μυστικούς κήπους. Όμως, η Έλλη Αλεξίου συνθέτει μια σειρά διηγημάτων με μεγάλη λογοτεχνική αξία για να καταγγείλει έναν κόσμο αδικιών και εξαθλίωσης, στον οποίο ζούνε τα περισσότερα παιδιά καταβάλλοντας σκληρούς αγώνες για μικρή ζωή.
Αυτά τα παιδιά είναι τα παιδιά του πολέμου και της φτώχειας, μιας κακιάς μοίρας που δεν τους επιτρέπει να επαναστατήσουν και να την ανατρέψουν. Είναι τα παιδιά της κοινωνικής ανισότητας, του πόνου και της εγκατάλειψης. Είναι παιδιά βιοπαλαιστών που αγωνίζονται για ένα κομμάτι ψωμί. Είναι γερασμένα παιδιά που έχουν χάσει την αθωότητά τους πριν καλά-καλά χαρούνε το ξέγνοιαστο παιχνίδι.
Αυτά τα παιδιά έχουν ονόματα και για το καθένα αντιστοιχεί και μια ιστορία. Είναι ο Φραντζέσκος, η Βαγγελίτσα, η Θοδώρα, η Γιαννούλα , η Φρόσω , ο Δημητράκης, η Αννίτσα και πολλοί άλλοί μικροί αγωνιστές-σύμβολα που γνώρισαν τον κόσμο της ταπείνωσης και της δυστυχίας από τα γεννοφάσκια τους. Η Έλλη Αλεξίου με τον ποιητικό ρεαλιστικό ύφος της προβαίνει σε μια κοινωνική καταγγελία για τις συνθήκες εξαθλίωσης κάτω από τις οποίες ζουν μερικά παιδιά. Αποτυπώνει με περίσσια μαεστρία τον παιδικό ψυχισμό και για άλλη μια φορά το κάθε διήγημά της αποτελεί ένα παιδαγωγικό παράδειγμα για κάθε εκπαιδευτικό.
Πηγές:
- Βλέπετε Γ' Χριστιανικό Παρθεναγωγείο
- http://www.patris.gr/articles/168668?PHPSESSID=
- Για την Έλλη Αλεξίου - μια προσωπική μαρτυρία http://katerinatoraki.blogspot.gr/2012/07/blog-post_24.html
Με αφορμή τις αναρτήσεις σας και με την ευκαιρία της σημερινής μέρας, 24 Ιουλίου, έχω αναρτήσει μια προσωπική μαρτυρία από τη γνωριμία μου με την Έλλη Αλεξίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την σημαντική συμβολή σας (http://katerinatoraki.blogspot.gr/2012/07/blog-post_24.html). Η Έλλη Αλεξίου αξίζει να διαβαστεί και ν'αγαπηθεί.
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε για το πολύ ενδιαφέρον κείμενο, Κατερίνα!
Διαγραφή